Datum: zaterdag 14 april 2007
Aanwezigen: DM - Dree
Brime - Tol
Carlos - igor
Miguel - Skip
Beyh Meirs - Jaap
Gespeeld bij: Skip
XP: Spelerafhankelijk

details einde sessie:
Locatie (land/stad/gebied etc.): Ergens in de bossen bij het huis van Gargamel
Weersomstandigheden: Mooi weer, hetzij wat bewolkt
Overige info: de partij heeft haar spullen die niet verbrand zijn terug en het huis van gargamel
geplunderd. Iedereen leeft nog maar Carlos en Brime zijn enigszins gewond.
boran is niet in staat geweest ze te helen.
Belangrijke gebeurtenissen:
- Het gezelschap is smurfen tegen gekomen.
- Heeft voor hen smurfin bevrijd en gargamel vernietigd.
- Zijn kasteel en inhoud valt hen nu ten dele
- Boran en Miguel zijn vertrokken omdat Boran in paniek is aangezien zijn Godin hem verlaten lijkt te hebben
Minder Belangrijke gebeurtenissen:
- Miguel heeft de nadelen van klein zijn ondervonden
- De rest van het geneuzel

Sessie recap:

het gezelschap zit in de inn van Deolur te ontspannen met een goede pul bier. Ze hebben besloten alhier de nacht te spenderen alvorens zij naar het Noorden afreizen. Die avond introduceert een woudloper genaamd Beyh Meirs zich, en vertelt het gezelschap dat hij hen zal uitgeleiden. Waarom Deolur dit geregeld heeft is niet duidelijk, maar het zal er wel mee te maken hebben dat hij er zeker van wil zijn dat we vertrekken, en bij voorkeur niet in handen vallen van de Purperen Draken opdat ze verhoord zullen worden.
Enfin, bij het krieken van de dag wordt de waard betaald (Boran betaald te veel? omkoping?), er worden nog wat last-minute inkopen gedaan en het gezelschap, inclusief Beyh, vertrekt richting noorden.

voor Miquel is het geen prettige reis. Hij wordt namelijk aangevallen door een Reusachtige spin die waarschijnlijk al geruime tijd in zijn Gandalfo wagen meereist. Twee vuistgrote gaten en een vochtbobbel ten grootte van zijn eigen hoofd rijker weet hij zich na een vreselijk gevecht, waarin illusies en giftige kaken een hoofdrol speelden, naar Brime te mage-handen.Deze brengt Miguel naar zijn broeder die de wonden heelt. Carlos, kundig met kruiden als hij is, weet het gif onschadelijk te maken. Zoals reeds gezegd was dit niet Miguels reis. Nog maar nauwlijks bekomen van het feit dat zijn leven letterlijk aan een zijde draadje heeft gehangen wordt Miquel door een rode vogel van de bok gegrist en hangt zijn leven nu in de klauwen van een monsterachtige vogel. De woudloper, beyh, begint wat te murmelen in een rare taal, Brime kijkt verbaast naar de lucht, Boran grist zijn kruisboog van de standaard en Carlos... tja Carlos is Carlos en hij jaagt drie Roodgloeiende projectielen vanuit zijn vingers in de vogel waarvan niet meer overblijft dat een wolk veren. Iedereen schrikt, beyh murmeld iets over het doden van dieren en dat het ook anders had gekund en boran rent naar de plek waar Miguel neer zou moeten zijn gekomen.
Neergekomen is Miguel inderdaad. Hij ligt versuft in de bosjes en als hij dan ontdaan heeft van een vogelpoot en opstaat ziet hij tot zijn opperste verbazing blauwe wezentjes, drie keer groter dan hijzelf namelijk zo hoog als 3 appels (bron: Wikipedia), in een vreemde klederdracht van witte broekjes met bijpassende witte mutsjes. Er ontstaat wat onduidelijkheid als de smurfen hem staande houden en enerzijds beweren dat hij hun gevangene is, en anderzijds hem vragen hun ene Smurfin te bevrijden. Na wat gesmurf hoort miguel Boran al tierend en scheldend aanstampen en hij overtuigt de smurfen naar Miguels vrienden toe te komen. Het gezelschap staat nu in haar geheel oog in oog met deze wezentjes en beyh murmelt iets over smurfen en zucht diep. Weer onstaat er verwarring over wie wiens gevangene nou is, maar na een hoop gedebatteer stemt het gezelschap er uiteindelijk mee in om mee te gaan naar de plek waar Smurfin gevangen zou zitten in ruil voor een poging van de ' grote smurf' om Miguel en Brime weer terug te brengen in hun originele lengte.

Onderwijl het gezelschap zich naar het bouwval van gargamel (de tovenaar die smurfin ontvoerd heeft, begeeft hebben ze een list bedacht. Ze zullen doen alsof ze gargamel een smurf willen verkopen en hem in plaats daarvan ene poets bakken door hem knock out te schieten met een stompe pijl die beyh vervaardigt. Zo gezegd, ongeveer zo gedaan. gargamel doet open, beyh ramt de pijl in zijn maag, gargamel schrikt, Boran ook en jaagt een straal witheet licht in de donder van gargamel die naar binnen vlucht. Het gezelschap zet de achtervolging in en ziet dat gargamel blijkbaar uit het raam heeft getracht te springen maar nu klem zit in het kozijn. Er begint wat ge-onderhandel, Gargamel wil in ruil voor acht smurfen Brime en Miguel wel weer groot maken, het gezelschap wil het niet en eist de gevangene. gargamel biedt 100 leeuwen voor de smurfen maar daar stemt men niet mee in - te weinig als de grote smurf Brime en Miguel weer groot kan maken - en het gezelschap neemt alle smurfen mee, gargamel blijft vloekend en tierend (met woorden die voor alle leeftijden geschikt zijn uiteraard) achter en het laatste wat het gezelschap hoort is: " Al is het het laatste wat ik doe!" . het gezelschap begeeft zich nu naar het smurfendorp met de smurfen.
Leuk om te vermelden is dat de smurf met de Bril een hele vervelende smurf is die al door verschillende leden van het gezelschap (in het bijzonder door de smurf met het hartje op zijn arm) zo hard geslagen is dat hij met een boogje op zijn hoofd landde, meestal onder een boom. De smurf met het hartje schijnt potige te heten en maakt voordurend avances op Miguel, hij schijnt erg sterk te zijn voor zijn soort. Een van de smurfen geeft continu kadootjes weg die bij het openmaken exploderen en een zwarte roetwolk op je achterlaten. Iedereen is er zo'n beetje ingetrapt, brime moest er hard om lachen, en boran, die moeilijk kadootjes afslaat, is zo'n keer of drie gesmurft.

Terugkomend op het verhaal: na veel 5en en 6en komt het gezelschap aan in het smurfendorp, worden vriendelijk bedankt en die avond is er feest. Grote smurf beweert het gezelschap niet groot te kunnen maken dus laat het gezelschap zich de jaarvoorraad bessen en stiekem gestookte moonshine zich welgevallen. De volgende ochtend wordt het gezelschap wakker en er is geen dorpje meer! (DUM DUM DUM!). Het enige wat er nog staat is het standbeeldje wat carlos had vervaardigd tijdens het feestgedruis. Schouderophalend gaat het gezelschap onder leiding van beyh weer terug naar de karren. Tot hun grote schrik zijn hun rijdieren losgesneden en de karren geplunderd. Een smeulende hoop as geeft aan dat de dief een deel van de lading simpelweg verbrand heeft. Gezien het laatste vermoedt het gezelschap een wraakactie van de maffe tovenaar en spoed zich naar het huis waar ze worden onthaalt met een salvo kruisboogschichten afkomstig van Borans Kruisboog in gargamels handen.
De aanval gaat bijzonder gecoordineerd. Carlos en Brime gaan naar binnen nadat Brime hen toegang heeft verschaft door met een of andere magische hamerspreuk de voordeur aan gruzelementen te rammen. Beyh zorgt voor ondersteunend vuur, miquel leidt gargamel af met illusies en boran baalt dat hij zijn kruisboog niet bij zich heeft. Binnen worden Brime en Carlos ondergegooid met zuur, lezen bordjes die in hun gezicht onploffen en nog meer van dat type ellende. Uiteindelijk echter weer Carlos gargamel te verkolen met een van zijn befaamde vurige ballen en het gezelschap gaat over op een wraak-plundering.
Onderstussen probeert Boran nuttig te zijn door zijn gezelschapsgenoten te helen maar dit mislukt. Boran raakt enigszins in paniek en probeert wat andere spreuken. Als dat nog niet lukt zegt hij terug te gaan naar Deolur om dit op te lossen, hij heeft het gevoel dat hij zich te veel heeft laten leiden door emotie en te weinig door handel, en Miguel gaat met hem mee. Het gezelschap zwaait hen begripvol uit en gaat verder met het plunderen van het kasteel, waarbij Brime nog een postume wraakactie van gargamel om zijn oren krijgt.

De buit is groot. Een laboratorium,een toverboek, wat magische objecten en de rest van het kasteel vallen het gezelschap nu ten dele.